wzbraniam się więc dalej.

nie chcę przekonać się jak bardzo się pomyliłam.

dziś potrzebuję, by ktoś mnie porwał. gdzieś daleko od przyziemnych spraw. żebym poczuła, że żyję naprawdę.

miałam coś napisać, zapomniałam. patrzę w lustro, nie poznaję swojego odbicia. poszłam w deszcz nie wiedząc o tym. światła nie zgasiłam.
odcinam się od świata.

pierdolone skrajności.

tak żyję ostatnio.
i wcale nie mówię, że jest fajnie.